Ο Διονύσιος Καλλυβωκάς (Ζάκυνθος, 1806 – Αθήνα, 1877) ήταν επτανήσιος ζωγράφος. Μαθητής του Νικόλαου Καντούνη στη Ζάκυνθο, σπούδασε στη συνέχεια στην Ιταλία, και συγκεκριμένα στην Ακαδημία του Αγίου Λουκά στη Ρώμη και στη Βασιλική Ακαδημία της Φλωρεντίας. Αφού έζησε δώδεκα χρόνια στη Φλωρεντία, αντιγράφοντας πίνακες γνωστών ζωγράφων για βιοποριστικούς λόγους, επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του και ασχολήθηκε με τη ζωγραφική εικόνων για εκκλησίες, αγιογράφηση εκκλησιών, ενώ επίσης δίδαξε τόσο στη Λευκάδα όσο και στην Ιόνιο Ακαδημία της Κέρκυρας, όπου διορίστηκε δάσκαλος σχεδίου (1858-1864). Το 1867 πήρε μέρος στην Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού με δύο πορτρέτα. Τιμήθηκε με χάλκινο μετάλλιο στην έκθεση των Ολυμπίων του Ζαππείου του 1870 για το έργο του Ο Εσταυρωμένος., ενώ σε εκείνη του 1875 εξέθεσε αντίγραφα έργων της Αναγέννησης και του Μπαρόκ και απέσπασε το αργυρό βραβείο (τιμήθηκε με αργυρό «νομισματόσημο» β ́ τάξεως για αντίγραφα διαφόρων ζωγράφων).
Η ενασχόληση των επτανησίων ζωγράφων του 19ου αι. με την προσωπογραφία, αποφέρει μερικά έξοχα δείγματα μέσα στο πλαίσιο που έχουν κινηθεί και οι δάσκαλοι της επτανησιακής σχολής κατά τον 18ο αιώνα. Τα βασικά χαρακτηριστικά παραμένουν τα ίδια. Αγάπη για την πιστή περιγραφή, περιορισμός των διακοσμητικών θεμάτων, προσπάθεια συγκέντρωσης στο ουσιαστικό και όχι στο ανεκδοτολογικό. Η επέκταση σε νέες θεματογραφικές περιοχές και η υποχώρηση σε μεγάλο βαθμό των θρησκευτικών θεμάτων δίνει τη δυνατότητα στους καλλιτέχνες να δοκιμαστούν χωρίς ωστόσο να κατορθώνουν πάντα να προχωρήσουν μακρύτερα από τους τύπους που κληρονόμησαν από τις προηγούμενες γενιές, Ήδη όμως είναι σαφές με το έργο τους ότι κλείνει ένας μεγάλος χρονικά κύκλος που έχει ως κύρια κατεύθυνση το θρησκευτικό θέμα και ανοίγει ένας άλλος που έχει στο κέντρο του ενδιαφέροντος το κοσμικό. Ο Καλλιβωκάς είναι εκπρόσωπος της επτανησιακής τέχνης, ζωγράφισε τόσο πρωτότυπα έργα όσο και αντίγραφα, ασχολούμενος κυρίως με τις θρησκευτικές σκηνές και την προσωπογραφία. Ακολουθεί σε μεγάλο βαθμό τα ακαδημαϊκά πρότυπα του 18ου αιώνα, ενώ στα πορτρέτα, που ανταποκρίνονται στις προσδοκίες της αστικής πελατείας του, δίνει έμφαση στην ευγένεια των χαρακτηριστικών των εικονιζομένων. Οι προσωπογραφίες του θεωρούνται από τις πλέον χαρακτηριστικές απεικονίσεις της αστικής κοινωνίας των Επτανήσων κατά τον 19ο αι. Κατά το δε Βιάζη: «Ο Καλλιβωκάς ήτο τύπος μειλιχίου και αγαθοτάτου ανδρός, αφοσιωμένου όλως εις την τέχνην. Επίσης ήτο τύπος χριστιανού, φιλακόλουθος και καλός φίλος. Ήτο υπέρ το δέον εύπιστος, ολίγα γράμματα εγνώριζε και εστερείτο γνώσεων. Καίτοι εις την Ιταλίαν έμεινεν επί πολλά έτη, της Ιταλικής δεν ήτο κάτοχος. Αι προσωπογραφίαι αυτού ωμοίαζον τα δε πρωτότυπα αυτού έργα είναι απομιμήσεις».
Προσωπογραφία άνδρα
Τίτλος: Προσωπογραφία άνδρα
Διαστάσεις: 33Χ27 εκ.
Υλικά: Λάδι σε μουσαμά
Χρονολόγηση: 1847
Τόπος: Εθνική Πινακοθήκη Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου
Προσωπογραφία ανδρόγυνου
Τίτλος: Προσωπογραφία ανδρόγυνου
Διαστάσεις: 48Χ58 εκ.
Υλικά: Λάδι σε μουσαμά
Χρονολόγηση: 1858
Τόπος: Εθνική Πινακοθήκη Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου (Συλλογή Ιδρύματος Ε. Κουτλίδη)
Προσωπογραφία νέου με καφέ γιλέκο
Τίτλος: Προσωπογραφία νέου με καφέ γιλέκο
Διαστάσεις: 37Χ29 εκ.
Υλικά: Λάδι σε υφασμάτινο υπόστρωμα
Χρονολόγηση: 19ος αι.
Τόπος: Εθνική Πινακοθήκη Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου (Συλλογή Ιδρύματος Ε. Κουτλίδη)
Πηγές – Βιβλιογραφία – Ιστότοποι
- Στέλιος Λυδάκης, Οι Έλληνες Ζωγράφοι, Τόμος Γ ́, Μέλισσα
- http://www.archives.gr /
- Πλειάς ελληνικά περιοδικά 19ου αι. Πινακοθήκη; Vol 9, No 106 (1909); σελ. 186-187
- Εθνική Πινακοθήκη Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, Τέσσερις Αιώνες Ελληνικής Ζωγραφικής, Αθήνα 2000
- http://www.nationalgallery.gr
- http://www.mlahanas.de/greeks/NewArts
- http://www.artcorfu.gr