Ο ναός ανήκε στην οικογένεια των Κολποδίνων και υπήρχε στις αρχές του 18ου αιώνα. Στα επόμενα χρόνια απέκτησε αρκετά έργα τέχνης, ενώ δεν υπάρχουν πληροφορίες για κατοπινές επεμβάσεις στον ναό. Το 1953 ο σεισμός κατέστρεψε τον ναό, που όμως ξανακτίστηκε.
Ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Τραγάκι ανήκε στην οικογένεια Κολποδίνων. Ο ναός υπήρχε ήδη στις αρχές του 17ου αιώνα, καθώς το ξυλόγλυπτο τέμπλο του είναι έργο του Νικόλαου Λαμπέτη το 1711, όπως αναφέρεται σε έγγραφο για την συμφωνία ανάμεσα στους επιτρόπους του ναού και τον ξυλογλύπτη. Ο ναός στα επόμενα χρόνια απέκτησε αξιόλογα έργα τέχνης. Δεν υπάρχουν πληροφορίες για νεότερες επεμβάσεις, αλλά το 1953 ο ναός υπέστη καταστροφές και ξαναχτίστηκε. Λειτούργησε ως μουσείο, καθώς εκεί φυλάσσονται κειμήλια από άλλους ναούς της περιοχής.
Ο ναός που κτίστηκε μετά τον σεισμό του 1953 είναι μια μονόκλιτη βασιλική με την κύρια είσοδο στα βόρεια ανάμεσα σε τέσσερα παράθυρα. Στα ανατολικά ανοίγεται μικρή αψίδα για το Ιερό. Πάνω από την είσοδο της αυλής του ναού χτίστηκε το κωδωνοστάσιο που ακολουθεί τον απλό τύπο και έχει δυο τοξωτά ανοίγματα για τις καμπάνες.
Στο εσωτερικό του ναού υπάρχει το ξυλόγλυπτο τέμπλο, έργο του Νικολάου Λαμπέτη με χρονολογία 1711.
Στον ναό υπάρχουν εικόνες των αρχών και μέσων του 18ου αιώνα. Πρόκειται για την εικόνα της Κοίμησης Θεοτόκου με την υπογραφή: χείρ αλεξάντρου γριπάρη αψιζ της Αποτομής της Κεφαλής του Ιωάννη του Προδρόμου και του Δωδεκάορτου. Στο Ιερό υπάρχει αργυρό Άγιο Ποτήριο και στον κυρίως ναό δυο ξυλόγλυπτα μανουάλια του 18ου αιώνα.
Πηγές
- Λ.Ζώης, Ιστορία της Ζακύνθου, Αθήνα 1955
- Ντ.Κονόμος, Εκκλησίες και μοναστήρια στη Ζάκυνθο, Αθήνα 1967
- Δ.Ζήβας, Η Αρχιτεκτονική της Ζακύνθου από τον ΙΣΤ΄ μέχρι τον ΙΘ΄ αιώνα, Αθήνα 1970
- Ντ.Κονόμος, Ζάκυνθος (Πεντακόσια χρόνια 1478 – 1978), Τόμος Δεύτερος. Ύπαιθρος Χώρα, Αθήνα 1979