Ο ναός χτίστηκε τον 160 αιώνα και έχει μεγάλη συλλογή από εκκλησιαστικά κειμήλια. Ο σεισμός του 1953 δεν προκάλεσε παρά μόνο μικρές ζημιές. Συνεχίζει να λειτουργεί απρόσκοπτα ως κοιμητηριακός ναός.
Ο ναός κτίστηκε τον 16ο αιώνα. Δεν υπάρχουν πληροφορίες για την ιστορία του ναού και τυχόν επεμβάσεις, παρά μόνο ότι το 1779 ο ναός ανακαινίσθηκε, όπως επιτρέπει η αναγραφή της χρονολογίας αυτής πάνω από την κύρια είσοδο.
Ο ναός του αγίου Γεωργίου στο Καταστάρι είναι μια μονόκλιτη βασιλική με δίρριχτη στέγη. Η κύρια είσοδος είναι στα νότια ανάμεσα σε δυο μεγάλα παράθυρα, ενώ δυο ακόμη μικρότερα ανοίγονται στα άκρα. Αντίστοιχη διαμόρφωση έχει και η βόρεια πλευρά. Στα δυτικά ανοίγεται μια ακόμη είσοδος. Στα ανατολικά σχηματίζεται μια μικρή ημιεξαγωνική αψίδα με ένα μικρό δίλοβο παράθυρο για το Ιερό. Προσκολλημένο στην βορειοανατολική γωνία του ναού είναι το απλού τύπου κωδωνοστάσιο.
Σώζεται ακέραιο. Στον κορμό διαγράφεται ένα τυφλό τόξο με ανάγλυφη κλείδα που στηρίζεται πάνω σε ψευδοπαραστάδες με απλά επίκρανα. Πάνω από την κλείδα ανοίγεται μια τυφλή κόγχη που πατά σε γείσο. Ο κορμός του κωδωνοστασίου επιστέφεται από ένα γείσο και ψηλότερα σχηματίζονται τα τοξωτά ανοίγματα για τις καμπάνες από τρεις πεσσούς με απλά επίκρανα. Ακολουθεί το τριπλό γείσο και η αετωματική επίστεψη που καταλήγει στα άκρα της σε έλικες και στην κορυφή της σε ανθέμιο. Στο τύμπανο του αετώματος ανοίγεται τοξωτό άνοιγμα.
Ο ναός φέρει ιδιαίτερη πλαστική διακόσμηση γύρω από την είσοδο και τα παράθυρα της νότιας πλευράς. Η κύρια είσοδος με την ανάγλυφη κλείδα και τους πεσσούς με τα ιδιαίτερα επίκρανα, απλού τύπου όμως, πλαισιώνεται από πεσσούς πλατείς με φολιδωτή διακόσμηση. Το ίδιο μοτίβο σε μια μόνο σειρά συναντάται και πάνω από την είσοδο. Ακολουθεί ένα λιτό επιστύλιο που στα άκρα του κοσμείται με έλικες, ενώ στο κέντρο του αναγράφεται η χρονολογία 1779. Η σύνθεση επιστέφεται από ένα τριγωνικό αέτωμα ελλιπές στην κορυφή. Στο τύμπανό του διακρίνεται ένα σταυροειδές κόσμημα ανάμεσα σε χερουβείμ και πιο πάνω μια σχηματοποιημένη αχιβάδα πάνω σε έλικες. Το άνοιγμα των παραθύρων πλαισιώνεται επίσης από πεσσίσκους με απλά επίκρανα και έχει ανάγλυφη κλείδα. Εκατέρωθεν διακρίνονται ανάγλυφοι ρόδακες. Οι πεσσίσκοι στηρίζουν επιστύλιο με τρίγλυφα και μετόπες με ρόδακες. Επιστέφεται από καμπύλο αέτωμα ελλιπές στην κορυφή και πάνω μια αχιβάδα.
Πηγές
- Λ.Ζώης, Ιστορία της Ζακύνθου, Αθήνα 1955
- Ντ.Κονόμος, Ζάκυνθος (Πεντακόσια χρόνια 1478 – 1978), Τόμος Δεύτερος. Ύπαιθρος Χώρα, Αθήνα 1979