Το 1653 υπογράφει σε πιστοποιητικό υμνητικό του Φραγκίσκου Zeno, βικαρίου του λατίνου αρχιεπισκόπου Kρήτης “…εγώ Μιχαήλ ιερεύς ο Αγαπητός και εφημέριος του Αγίου Νικολάου Σωτηράκη και της Αγίας Παρασκευής μαρτυρώ ως άνωθεν” . Το 1669 κατέφυγε, μετά την άλωση του Χάνδακα, στη Ζάκυνθο, όπου από το 1670 έως το 1692 ήταν ιεροκήρυκας, ιεροψάλτης και εφημέριος στο ναό των Αγίων Πάντων . To 1680 υπογράφει στη Ζάκυνθο συμφωνητικό να διδάξει τα ιερά γράμματα και να μάθει την τέχνη της ζωγραφικής στο γιό του Κ.Δραγώνα. Το 1682 περιλαμβάνεται στον κατάλογο κρητών προσφύγων στη Ζάκυνθο, που είχε καταρτισθεί το 1673. Ο Μιχαήλ Αγαπητός μετέφερε από την Κρήτη, την Παναγία τη Γοργοεπήκοο, στη χάρη της οποίας άφησε στη διαθήκη του εντολή ίδρυσης ναού, αλλά και τον ένθρονο Παντοκράτορα του Αγγέλου. (Λ.Χ. Ζώης, Αγαπητός Μιχαήλ, Ιεροκήρυξ εκ Κρήτης) Πέθανε στις 15 Ιανουαρίου 1705. Με τη διαθήκη του της 8ης Ιουλίου 1702 ορίζει να σταλούν οι εικόνες του στη μονή Ταξιάρχου στο Κρεμαστό Κρήτης, αφήνει τη βιβλιοθήκη του στην Κοινότητα Ζακύνθου και ορίζει την ίδρυση στη Ζάκυνθο του ναού της Παναγίας Γοργοεπηκόου (γνωστού έως το 1953 ως ́Αγιος Σπυρίδωνας Φλαμπουριάρης).
Πηγές –Βιβλιογραφία- Ιστότοποι
- Μ. Χατζηδάκης, Ε. Δρακοπούλου, Έλληνες Ζωγράφοι μετά την Άλωση (1450-1830), τόμος 2, ΙΝΕ, Αθήνα 1997
- http://www.greekencyclopedia.com/
- http://www.openarchives.gr/pandektis