Αναφέρεται για πρώτη φορά στη Ζάκυνθο το 1653 (Ζώης) και στη Βενετία, στα Βιβλία Βαπτίσεων της Ελληνικής Αδελφότητας το 1655, το 1656 και το 1644 ως ανάδοχος. Στο διάστημα 1664-1666 ο ζωγράφος εντοπίζεται στην Κεφαλονιά. Στις 30 Σεπτεμβρίου 1664 υπάρχει συμφωνία των επιτρόπων του ναού της Αναλήψεως στο Ληξούρι και του Λέου Μόσχου ζωγράφου για να ζωγραφισθούν 13 δεσποτικές εικόνες, το Τρίμορφο, μια μεγάλη εικόνα της Αναλήψεως, δύο Αρχάγγελοι στα βημόθυρα και ο Χριστός “Ίδε ο Άνθρωπος” στη μεσαία Πύλη, καθώς και τέσσερα θωράκια. Η αμοιβή του ζωγράφου ορίσθηκε σε 150 ρεάλια και ως χρόνος περατώσεως του έργου ο Μάιος του 1665. Στις 31 Μαρτίου του 1665 οι επίτροποι του ναού αναζητούν χρήματα για το συνεχιζόμενο έργο. Στις 17 Φεβρουαρίου 1666 ο σιόρ Λέος Μόσχος του σιόρ Τζόρτζη ορίζει επίτροπό του στη Ζάκυνθο τον ιερέα Συμεών Μαρούδα και υπογράφει στο έγγραφο: Λέος Μόσκος. Ο Λέος Μόσκος υπογράφει ως μάρτυρας στο Ληξούρι στις 21 Οκτωβρίου 1666. Στη Ζάκυνθο εμφανίζεται μετά το 1666 με μνεία του σε δίπτυχο Προθέσεως του μουσείου Ζακύνθου, που προέρχεται από το ναό του Αγίου Γεωργίου των Καλογραιών, που είχε ιδρυθεί το 1669. Η συμφωνία που έκανε στη Ζάκυνθο με τον πατέρα του Παναγιώτη Δοξαρά, για να διδάξει τη ζωγραφική στο γιό του πρέπει να τοποθετηθεί γύρω στα 1670 και όχι το 1685, σύμφωνα με τη δημοσιευμένη ημερομηνία του συμβολαίου, γιατί τότε βρισκόταν στη Βενετία. Στο διάστημα 1678-1688 ήταν στη Βενετία, γιατί ο ζωγράφος αναφέρεται στο Μητρώο της Ελληνικής Αδελφότητας Βενετίας (και αλλού) ως Leo Mosco. Το 1681 είναι ανάδοχος σε βάπτιση και νυμφεύεται εκεί, αρκετά ηλικιωμένος, στις 16 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου, όπως αναφέρεται στο βιβλίο των Γάμων, σύμφωνα με το οποίο: ο Λέων Μόσκος από το Ρέθεμνο εστεφανώθη σήμερον την Zanetta Trivisana από την Padova.
Η Παναγία του Πάθους και σκηνές του βίου της (Αμφισβητείται)
Από το τέμπλο του ναού του Παντοκράτορα (Ζάκυνθος)
Περιγραφή του έργου: Εικονογραφικός τύπος γνωστός από το 12ο αι. Η Παναγία εικονίζεται σε προτομή, φοράει βαθυπόρφυρο μαφόριο και βαθυγάλανο χιτώνα, γέρνει τρυφερά το κεφάλι στο παιδί, που κάθεται άνετα στο χέρι της. Ο Χριστός έχει σταυρωμένα τα πόδια προς τα δεξιά,με το πέλμα του δεξιού του ποδιού γυρισμένο προς τα έξω, με λυμένο το σανδάλι – στάση που συνδέεται με το μελλοντικό Πάθος Του. Κρατάει τα χέρια της μητέρας του, το κεφάλι του στρέφει δεξιά προς το σταυρό που κρατάει ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, ενώ αριστερά ο Μιχαήλ κρατάει τα άλλα σύμβολα τη λόγχη, τα καρφιά, το σπόγγο. Στο χρυσό βάθος διακρίνονται ίχνη από την επιγραφή: Ο ΧΑΙΡΕ ΠΡΙΝ…ΜΗΝΥCΑC…Πάνω δεξιά: Η ΚΥΡΙΑ ΤΩΝ Α(ΓΓΕΛΩΝ). Κάτω δυο θυρεοί, ο αριστερός με χρυσό ήλιο και ο δεξιός με μονόγραμμα. Παλιότερα ερμηνεύτηκαν ως οικόσημο των Παλαιολόγων, ενώ από νεώτερους ερμηνευτές αποδίδονται την οικογένεια των Λασκάρεων και του Μεγαδούκα. Στο ανώτερο τμήμα άγγελοι και στο κατώτερο η Γέννηση, τα Εισόδια και ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου. Στο κάτω μέρος με κόκκινο χρώμα η υπογραφή: ΧΕΙΡ ΛΕΟΥ ΜΟ(CΚΟΥ). Όμως, ύστερα από έρευνα στο εργαστήριο του Μουσείου Ζακύνθου αποδείχθηκε ότι η υπογραφή είναι πλαστή.
Πηγές –Βιβλιογραφία- Ιστότοποι
- Γιάννης Ρηγόπουλος, Εικόνες της Ζακύνθου, Τόμος Β ́, Ιερά Μητρόπολις Ζακύνθου και Στροφάδων, εκδ. Επτάλοφος, Αθήνα 2006
- Ζωή Μυλωνά, Μουσείο Ζακύνθου, Υπουργείο Πολιτισμού-Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων, Αθήνα 1998
- Μ. Αχειμάστου-Ποταμιάνου, Εικόνες της Ζακύνθου, Αθήνα 1997
- Στέλιος Λυδάκης, Οι Έλληνες Ζωγράφοι, Τόμος Γ ́, Μέλισσα